Czas obrony już się zbliża, promotor prawie puka do Twych drzwi. Ach, biegnij go przywitać, choć serce z trwogi drży! Nim jednak otworzysz drzwi, otwórz ostatnią ostateczną wersję pliku ze swoją pracą i sprawdź, czy nie popełniłeś któregoś z najczęstszych błędów.

Choć czyta ją zwykle — poza autorem — tylko promotor i recenzent, praca dyplomowa powinna być odzwierciedleniem naszej wiedzy i umiejętności merytorycznych, ale także powinna nienagannie się prezentować. Estetyka jest bowiem istotna z punktu widzenia percepcji treści. Tak, ładne książki lepiej się czyta. A najlepiej czyta się książki dobrze złożone. Co więcej, porządnie i estetycznie wykonana praca może być lepiej oceniona od takiej samej treści w niechlujnym wykonaniu.

Co powinniście zatem wyeliminować przed oddaniem pracy?

Brak konsekwencji

Czy przypisy i bibliografia sporządzone są w jednej konwencji i według takiego samego wzorca? A może raz pojawiają się skróty polskie, raz łacińskie? Niekiedy w formie skrótu, innym razem w całości? Raz stosujecie transkrypcję, raz transliterację?

Niejednolitość zapisu bardzo utrudnia czytanie, ponadto zastosowanie kilku standardów zapisu może być dla czytelnika zastanawiające i znacząco obniżyć jakość pracy.

Niewłaściwe przypisy

Pamiętajcie, że przypisy bibliograficzne muszą być skonstruowane tak, by czytelnik z łatwością mógł dane dzieło odnaleźć — dbajcie więc o precyzję. Jeśli nie odwołujecie się akurat do wiedzy ogólnej (np. że cut to po angielsku ciąć lub że Polska jest w Europie), musicie podać przypis do opracowania, z którego wiedzę taką zaczerpnęliście. Nie bójcie się w takich miejscach omówień — podany w jednym zdaniu zlepek cytatów w cudzysłowach, do których są osobne przypisy, wygląda niezbyt ładnie i utrudnia czytanie — wówczas pamiętajcie, by w przypisie bibliograficznym postawić por. (porównaj) lub zob. (zobacz).

Błędne oznaczenia cytowań

Niezwykle istotne jest, by każdy cytat był oznaczony, najczęściej poprzez zapis w cudzysłowie, a przy dłuższych partiach cytowanego tekstu w osobnym, wydzielonym światłem (czyli pojedynczym pustym wierszem) akapicie, tak zwanym bloku. Do każdego cytatu podajemy przypis bibliograficzny. W przypadku częstego cytowania dzieła bądź dzieł warto pokusić się o skróty — wówczas po cytacie stawiamy w nawiasie jedynie skrót i numer strony. Pamiętajmy jednak, że skróty muszą być w jakimś miejscu rozwiązane, czyli objaśnione.

Absolutnie niedopuszczalne w pracy dyplomowej jest nieoznaczenie cytowania — równoznaczne z przywłaszczeniem sobie czyichś słów.

Błędy (logiczne, składniowe, fleksyjne)

Po napisaniu przeczytajcie pracę, najlepiej dwa razy i na głos. Wiele błędów po prostu wtedy usłyszycie. Pamiętajcie, że wszystkie zdania powinny być zrozumiałe, tezy podane w jasny sposób, omówienia czytelne, a wnioski wyraźnie zarysowane. Nie ma tu miejsca na błędy logiczne, składniowe czy fleksyjne, o interpunkcyjnych i ortograficznych (zwłaszcza w nazwiskach) nawet nie wspominam. Niestety — zdarzają się prace z niedokończonymi zdaniami czy akapitami, a to świadczy o dość luźnym podejściu do obrony i samej pracy oraz lekceważeniu promotora i recenzentów.

Sierotki

Nie pozostawiajcie też sierotek (zawieszek), czyli pojedynczych krótkich słów i znaków na końcu linijek. Ostatnią rzeczą przed wydrukiem niech będzie przejrzenie pracy pod kątem spójników, przyimków i wyrazów dwuliterowych kończących linijki i wyeliminowanie takiego ich położenia. Będzie się czytało przyjemniej.

I wyjustujcie, proszę, swoje prace.